• Dat vage gevoel van niet goed in je vel zitten, een soort constant gevoel van onbehagen., met bijbehorende chagrijnigheid. En dat voor langere tijd.

• Moe! Moe van het vechten, moe van het leven, moe van het altijd maar door moeten. Dat kun je fysiek voelen, maar ook geestelijk en emotioneel.

• Sombere, depressieve gedachten en de bijbehorende 'oorlog in het hoofd'.

• Een bepaalde boosheid of irritatie, omdat het steeds maar tegen zit, omdat het telkens maar niet lukt wat jij wilt, omdat je je op de een of andere manier in een hoek geduwd voelt, waar je niet wilt zijn. Of omdat je telkens weer tegen hetzelfde aanloopt.

• Stress, al dan niet in de vorm van paniek en overprikkeling, onrust in je hoofd en in je lijf.

• Een focus op en de vergelijking met andere mensen. “Wat zullen ze wel niet van mij denken?”, “Wat zou xxx doen?”, “Is dat wel ok voor yyy?”.

• De lat ligt vaak heel hoog en de ‘ik kan niks-en’, ‘ik ben niet goed genoeg-s’ en de ‘ik ben niets waard-s’ komen in verschillende vormen en maten de hele dag voorbij.

• Je wilt en mag vooral niet te veel aandacht op jezelf vestigen, maar voelt je aan de andere kant ook niet gezien, gehoord of gesteund. De behoeften van anderen gaan altijd voor.

​

Vaak is het een samenspel van een aantal van deze dingen. Als het puntje bij paaltje komt, dan heb je het gevoel dat jij er eigenlijk niet toe doet en heb je maar weinig vertrouwen in jezelf, anderen en in het leven zelf. Het voelt als een cirkel waar je maar niet uitkomt en je piekert veel. Je probeert het wel anders te zien of te doen, maar dat helpt maar even of helemaal niet.