Vandaag een afspraak met een oude bekende; ze was al eens eerder een paar keer bij mij en Perre. Ze herinnert zich nog hoe ze zich voelde met die dominante man in de bak. Ondertussen zijn we een aantal jaren verder en heeft ze zelf een pony, die haar iets probeert te vertellen. Hij schiet ‘zo maar’ in de paniek, dan eens hier, dan eens daar. En ze is eerlijk genoeg om te onderkennen dat dit waarschijnlijk ook ergens aan haar ligt. Maar hoezo dan en wat kan ze eraan doen?
Andere pony’s zijn ervoor verkocht, mensen zijn ervoor ontweken, (werk- en stal)plekken voor verruild, maar het blijft terugkomen. Nu dus met deze pony opnieuw, maar deze pony gaat niet weg, ze gaat het deze keer aan!
We bespreken wat er gebeurt en ik vraag vooral naar hoe het voelt, in haar lichaam. Wat gebeurt er met haar als dingen spannend worden. En is dat misschien ook herkenbaar in het dagelijks leven? Ze kan goed beschrijven wat er gebeurt met haar, in haar lichaam en hoe haar gedachten gaan razen en ze daar maar in blijft hangen met de focus op haar pony, waardoor het alleen maar erger wordt. Ze kan er niet ‘uit’ stappen. En ja, dat is herkenbaar voor haar, want dat gebeurt ook als het in het dagelijks leven spannend wordt. Ze heeft hier duidelijk last van, het belemmert haar vaak om haar eigen weg te gaan, maar tot nu toe rende ze ervoor weg. Andere pony’s zijn ervoor verkocht, mensen zijn ervoor ontweken, (werk- en stal)plekken voor verruild, maar het blijft terugkomen. Nu dus met deze pony opnieuw, maar deze pony gaat niet weg, ze gaat het deze keer aan! Als eerste stap naar zichzelf en haar oplossing heeft ze huiswerk mee voor de komende twee weken; ter bewustwording van haar gedachten en gevoel gaat ze dagelijks bijhouden wat er zo al voorbijkomt in haar hoofd en hoe ze zich voelt daarbij. Daarnaast een aardings- en ademhalingsoefening waarmee ze (weer) bij zichzelf kan komen en blijven. En als ze bij zichzelf is en kan blijven, kan ze haar pony ook helpen als hij schrikt. Zo zijn ze beide geholpen.
Trots op jou, omdat je het nu aangaat! Trots op alle mensen die het nu aangaan! Er is moed voor nodig om het aan te gaan met jezelf, met die stukken die je lastig vindt van jezelf en niet leuk. Het kan kwetsbaar en ongemakkelijk voelen. Het kan soms ook echt zeer doen, want soms worden er dingen aangeraakt die al een tijdje verborgen waren. Juist omdat ze pijnlijk zijn. Maar hoe voelt het als je het laat zoals het is?!
Dus daarom: trots op jou en alle andere mensen die het aangaan! Top!
Comments